ارزیابی بیماران مصرف‌کننده‌ی مواد؛ ضرورت سنجش روانی و آشنایی با ابزارهای آن

چند سال پیش زمانی که تازه از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده بودم و به عنوان یک روان‌شناس بالینی کم‌تجربه در یک مرکز درمانی درمان سوء مصرف مواد کارم را آغاز کردم، روزی یک جوان 25ساله برای درمان سوء مصرف هروئین مراجعه کرد. مادرش از پرخاشگری و افسردگی او شکایت داشت و اینکه چندین بار با روش‌های گوناگون اقدام به درمان‌های ناموفق داشته است. سابقه‌ی زندان هم در کارنامه‌ی وی دیده می‌شد. من طبق روال کار مرکز، پس از یک مصاحبه‌ی اولیه‌ی سطحی و کامل کردن صفحه‌ی روان‌شناسی، پرونده‌ی بیمار را برای درمان MMT به پزشک مرکز ارجاع دادم. آن بیمار حدود یک ماه بعد به علت بیماری ایدز در بیمارستان امام خمینی فوت کرد. سین.الف، فرزند طلاق و هم‌جنس‌گرا بود. به همین جهت دچار اختلالات و ناهنجاری‌های رفتاری فراوان شده بود. متاسفانه من هم به عنوان یک درمانگر کم‌تجربه نتوانستم یک ارتباط درمانی (Rapport) مناسبی با او بر قرار کنم و یا اینکه با یک ارزیابی دقیق از مشکلاتش آگاهی یافته و به عنوان یک درمانگر به او کمک کنم .